India Ayurveda 2016

Maandagochtend om 11 uur zijn we per taxi vertrokken naar Dehli. Een rit van ongeveer 270 km en daar deden we 6 uur over. Ja, het is anders dan Nederland……………..geen snelwegen, soms gewoon slecht wegdek met gaten en de Indiërs houden ook wel van die gemene korte hobbels om de snelheid er uit te halen, voor zover er al hard gereden kan worden. Er gebeurt van alles op en langs de weg. Stalletjes, waar van alles en nog wat verkocht wordt als fruit, snacks en water, bamboe ladders, soort rieten meubels. Mensen die lopen langs de weg, riksja’s, soms paard en wagen, toektoek’s, fietsers met metershoge bepakking, apen en niet te vergeten de ‘heilige koeien’. Die lopen overal los en liggen vaak midden op de straat heel relaxed te herkauwen of te dutten. Ze trekken zich nergens wat van aan en iedereen rijdt er dan ook keurig omheen. Dat is maar beter ook, want met zo’n grote koe wil je liever niet in botsing komen. Ongelooflijk! Het verkeer is in mijn ogen één chaos, ik heb nog maar weinig verkeersborden en stoplichten gezien en wonder boven wonder ook nog niet één ongeluk. Wel veel politie agenten, die midden tussen het verkeer staan en een poging doen het verkeer te regelen, met name in een stad als Delhi. Een ongezonde en niet ongevaarlijke job, lijkt mij. Sommige dragen zo’n mondkapje, het zal allicht iets tegenhouden, tegen al het stof en de uitlaatgassen. En langs de weg ook heel veel afval en troep. Gat in de markt hier………….een afval verwerkingsbedrijf beginnen. Een soort van gewoonte hier om al het afval uit de handen te laten vallen of gewoon ook weg te flikkeren. Sorry voor dat woord. Wat wel heel grappig is………..de koeienflatsen worden verzameld, gedroogd en gestapeld en gerecycled. Het wordt namelijk gebruikt om vuur te stoken en te kokkerellen wat vaak nog op open vuur gedaan wordt.
We waren onderweg naar Delhi! Onderweg een stop om te eten en zoals overal in ook andere landen werden we verleid om te shoppen in handicraft winkels. Voor mij niet zo moeilijk om die verleiding te weerstaan. En dan het eten………………….kiezen tussen 2 minder goede eetschuren, een Indiase eetschuur en wat dacht je wat, het werd McDonalds. Die was tenminste schoon! En uiteindelijk smaakte de Franse frietjes best lekker. Als dessert een kop koffie bij Costa coffee. Mmmm, lekker smaakte dat om weer eens echte koffie te drinken. De rit weer verder en rond 17.30 uur kwamen we aan op ‘Old Delhi’ station, geen files of andere opstoppingen in het verkeer. We waren dan ook ruim op tijd, want de nacht slaaptrein vertrok om 21.00 uur. Heerlijk op zo’n station, mensen kijken. Op een bepaald moment kwamen een paar bedelaars op ons af, wij zijn de mensen die het geld hebben, maar ze hadden weinig kans. Meteen kwamen er een paar mannen naar ons toe die onmiddellijk die bedelaars weg stuurden. Fijn was dat en we voelden ons best beschermd, ook zij schamen zich dat dit soort praktijken gebeuren. Ik heb me trouwens geen moment onveilig gevoeld. Wij, 2 blanke vrouwen, waren een soort van bijzonderheden, veel Indiase mannen en vrouwen vroegen ons om samen met hen op de foto te mogen. En natuurlijk deden we dat, het was ook een leuke gelegenheid om in gesprek te raken. Dominique speelde ook gitaar en dat trok een heleboel mensen aan. Muziek is een prachtig middel om mensen te verbinden. Zo kwamen we onze tijd heel best door, we genoten van ieder moment.
Treintickets moesten we van tevoren boeken en het zijn altijd besproken plaatsen. De nacht slaaptrein naar Jodhpur, 3e klasse airco en bed/stoelnummer 63 under en 61 upper. Dat betekent dat we in een soort van stapelbed sliepen. Het onderste bed was ook om te bouwen tot 2 stoelen. Goed geregeld! In onze coupee sliepen andere Indiase mensen, waarvan één dame redelijk Engels sprak en zo hadden we weer snel contact. Mensen uit Jodhpur. Het slapen……..matig! Keiharde bedden, dus van mijn linkerzijde op mijn rechterzijde, op mijn rug en weer terug. Paar uurtjes half zittend en zo kwam ik de nacht wel door. Rond half zes werd het licht en zagen we de verandering in landschap. Droger, woestijnachtig en leeg. Voor het eerst een kameel gezien in dit land. Op een bepaald moment stopte de trein en daar kwam een bedelaar binnen, die ook nog eens lichtelijk gestoord was. Dat voelde niet zo fijn en met name omdat ie gestoord leek en dat vonden de medereizigers met ons. Deze jonge man werd dan ook door de treinbemanning onmiddellijk buiten gezet, op het spoor in the middle of nowhere en met zoiets als ‘zoek het maar uit’. Hij kwam natuurlijk ook uit the middle of nowhere.
Om 8.00 uur en keurig zoals gepland, arriveerden we op het station van Jodhpur. Een toektoek geregeld die ons naar hotel ‘Devi Bhawan’ bracht. Wat een oase van rust en een verademing. Een prachtig hotel, vroeger een verblijf van familie van de Maharadja’s. Heerlijke ruime en luxe kamer, prachtig in stijl ingericht met de kleuren blauw en wit, met een erker en uitzicht op de mooie tuin met palmen en een vijver in de vorm van de schopper (kaartspel). Verder een ruime en super schone badkamer. Wat een genot, van schoonmaken hebben de Indiase mensen soms weinig kaas gegeten. En hier…….alles schoon én een heerlijk zwembad. Afkoelen bij temperaturen boven de 40 graden is wel heerlijk! Een dagje lekker rustig aan gedaan en genoten van een overheerlijke lunch, de tuin, het zwembad, de rust en in de namiddag aan de rand van het zwembad een héééérlijk koel biertje.
Woensdag 4 mei, even tot hier en dodenherdenking in Nederland!